Το Σανατόριο στο Παναχαϊκό

Οι παρατηρητικοί σίγουρα το έχουν δει. Φαίνεται και από την Οβρυά. Κοιτώντας βορειοανατολικά, είναι σκαρφαλωμένο στο Παναχαϊκό σε υψόμετρο 650 μέτρων. Όσοι το έχουν επισκεφτεί αισθάνονται το χρόνο να έχει παγώσει στο απόκοσμο κουφάρι του.

Μιλάμε για το Σανατόριο της Πάτρας, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1937, αλλά δεν τελείωσε ποτέ! Πρόκειται για πολυώροφο κτήριο, πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής για την εποχή του.  

 Η ιστορία του: 

Ο Πατρινός βιοµήχανος και µεγαλέµπορος Βασίλειος Μαραγκόπουλος αναλαμβάνει στα 1937,στη θέση «Ζάστοβα» στις πλαγιές του Παναχαϊκού όρους, πλησίον του χωριού Ελεκίστρα, την ανέγερση κτηρίου- νοσοκοµείου, το οποίο θα...
προοριζόταν να λειτουργήσει ως Σανατόριο! Επιπλέον, κατασκευάσθηκε και δρόµος µήκους 15χλµ., που οδηγούσε στο περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου. Η κατασκευή του κτιρίου και του δρόµου έγινανµε δαπάνες του Βασιλείου Μαραγκόπουλου, ο οποίος ήταν από τους µεγάλους ευεργέτες της πόλης των Πατρών. Είναι χαρακτηριστικό του πνεύµατος της εποχής, ότι ο Βασίλειος Μαραγκόπουλος χρησιμοποίησε για όλες τις εργασίες κατοίκους των γύρω χωριών, τους οποίους πλήρωνε ο ίδιος! Πίστευε πως η σωστή φιλανθρωπία δεν είναι να χορηγούνται επιδόµατα στους φτωχούς αλλά να τους αναθέτουν δουλειά, ώστε εργαζόµενοι να κερδίζουν τα προς «το ζην».

Το κτίριο στη Ζάστοβα, παρόλο που αποτελούσε για την εποχή του πρωτοποριακό κτίσµα, αφού ο φέρων οργανισµός του ήταν από οπλισµένο σκυρόδεµα, οι δε τοίχοι πλήρωσης από λίθους, δυστυχώς δεν λειτούργησε ποτέ, αφού το 1940 σταµάτησε η αποπεράτωσή του εξαιτίας του 2ου Παγκοσµίου Πολέµου. Εν τω µεταξύ, το 1944 απεβίωσε ο ευεργέτης Β. Μαραγκόπουλος και µαζί µε το θάνατό του ναυάγησε και η περαιτέρω αξιοποίηση αυτού του υπέροχου κτιρίου, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι ήδη είχαν αρχίσει να εφαρµόζονται αποτελεσµατικότερες θεραπευτικές µέθοδοι κατά της φυµατίωσης!

Το κτίριο στη Ζάστοβα ανήκει ιδιοκτησιακά στο Νοσοκοµείο Νοσηµάτων Θώρακος, αλλά έχει, πλέον,παραδοθεί στη φθορά των έντονων καιρικών φαινοµένων που υπάρχουν στην περιοχή (υγρασία, άνεµος, χιόνια, κλπ.), καθώς και στην αυθαίρετη περιαστασιακή του χρήση από κτηνοτρόφους ως µαντρί, δεδοµένα που το έχουν καταδικάσει, πλέον, σε πλήρη απαξίωση.